Bir kadının kalbindeki en büyük günahın aslında kendisini keşfetmek olduğunu ne zaman öğrendim bilmiyorum. Bildiğim tek şey, Yahya Kaptan’da çalışan sıradan bir kadınken İzmit’in sokaklarında adımı fısıldayan erkeklerin bakışlarından kaçmaya çalıştığım günlerin geride kaldığı. Belki de Ramada Plaza İzmit’in lobisinde, yağmurlu bir akşam vakti, üzerimdeki koyu mavi türbanın ucunu düzelttiğim anda başladı her şey. Henüz kimse bilmiyordu içimde sakladığım karanlık arzuları, gece olup ışıklar kapandığında bile bedenimde hâlâ yanmaya devam eden ateşi…

Ben Meryem. 26 yaşındayım, henüz bir yıllık evliyim. Kocamı seviyorum, sevdiğimi sanıyordum en azından, ta ki İzmit’in erkekleri güzelliğimin ardındaki açlığı keşfedene kadar. O kadar naif, o kadar temiz bir hayat hayal etmiştim ki, yeni evimizin perdelerini takarken geleceğe dair umutlarım vardı. Ama İzmit’in sokakları, geceleri ve yağmuru bile bir kadını değiştirebiliyormuş, öğrendim.

Çalıştığım kafede, siyah önlüğümü düzeltip masaları toplarken, her akşam aynı saatte gelen adamların bakışlarını yakalıyordum. Sessizce birbirlerinin kulağına bir şeyler fısıldayıp dudak kenarlarında beliren sırıtışları izliyordum. Başta korkmuştum. Sonra merak ettim. Sonra o merak, her gece yastığa başımı koyduğumda, ellerimi bacak arama kaydıran o sessiz dokunuşlara dönüştü. Kendimle tanışıyordum, bilmediğim Meryem’le.

Bir akşam, iş yerine takım elbiseli, yanında dört farklı kadınla gelen biri oturdu. Kadınlar öyle güzeldi ki, bakışlarımı kaçırmaya çalıştım ama kadınlardan biri, benden sipariş alırken çantasında sakladığı kartviziti masaya bıraktı. Kartta “Escort Ajansı” yazıyordu, İzmit Escort ajansıymış, içimden nasıl bir his geçti anlatamam. Gözlerim titredi, kalbim hızlandı, ellerim terledi. O an anladım, içimde bastırdığım bir şeylerin yükselmeye başladığını.

Ramada Plaza Başlangıc

Ertesi gün Ramada Plaza İzmit’e bir sipariş teslim etmeye gönderildim. Yağmur ince ince yağıyordu, türbanımın ucunu düzelttim, kahverengi paltomu sıkıca kapattım. Lobide beklerken aynadan kendime baktım. Yüzümde utangaç bir gülümseme vardı, gözlerim heyecanla parlıyordu. Türbanlı olmam beni korumuyordu artık, aksine daha fazla dikkat çekiyordum, bunu hissediyordum. Lobide beni bekleyen adamı gördüm. Dün akşam kartı bırakan kadınların yanında olan adam. Beni görünce hafifçe başını eğdi, gözleriyle süzdü. İçimdeki yangın bir anda harlandı.

O akşam eve gittiğimde kendimi banyoya kilitledim. Üzerimdeki kıyafetleri çıkardım, türbanımı açtım, ayna karşısında kendime baktım. Kalçalarımın yuvarlaklığı, göğüslerimin dolgunluğu, tenimde yağmurdan kalan damlalar, içimdeki Meryem’e yabancıydı. Ellerim, o akşam ilk defa kendi vücudumda tanımadığım yerlerde dolaştı. Gözlerimi kapadım, nefesim hızlandı. Kendime dokunurken, o adamın bakışlarını hissettim. Artık kendimden kaçamayacağımı biliyordum.

Geceleri kocamla birlikte olurken bile aklımda başka şeyler vardı. Onun dokunuşları güzel, güven verici ama sığ gelmeye başlamıştı. Daha fazlasını istiyordum, bir erkeğin nefesinin boynuma düşerken beni nasıl sahiplenebileceğini, başka ellerin tenimde nasıl gezinebileceğini merak ediyordum. İçimdeki Meryem, türbanlı güzelliğimin ardında sakladığım vahşi arzuyu haykırmak istiyordu. İzmit escort hayatının bana fısıldadığı o yasak dünyaya adım atma arzum her geçen gün daha da büyüyordu.

Bir gece dayanamadım. Kocamın yanında yatarken gözlerim doldu

Sessizce ağlamaya başladım, nefesim titriyordu, kocam dönüp yüzüme baktı, korkmuştu. Neden ağladığımı sorduğunda, içimdeki sırları artık saklayamayacak kadar yorulmuştum. Ona anlattım. Sessizce anlattım, sesim titreyerek, kelimelerim kopuk kopuk çıktı ağzımdan. Başta anlamadı, sonra gözleri doldu. Kendimi kirli hissettiğimi söyledim, ama bu arzumdan kurtulamadığımı, gece olunca içimde nasıl bir yangın çıktığını anlattım.

Kocam susuyordu, odada sessizlik vardı, sadece nefeslerimizin sesi kalmıştı. Ben ağladıkça kalbimde bir yük hafifliyordu ama onun sessizliği beni daha da korkutuyordu. O an elini yüzüme koydu, gözlerime baktı. Meryem dedi, gözlerindeki o ışığı kaybetmeni istemiyorum. Eğer bu seni mutlu edecekse, birlikte karar verelim. Gözlerim büyüdü, şaşırdım, aynı anda utandım ama içimden bir rahatlama yayıldı bedenime. O an içimdeki Meryem özgürleşti.

Bir hafta sonra, kartvizitteki numarayı aradım. Sesim titreyerek açtım telefonu, nefesim düzensizdi. Telefonda konuşan kadın sakin bir sesle detayları anlattı. O an İzmit escort kelimesinin hayatımın merkezine yerleştiğini hissettim. Türbanlı olmamın dikkat çekici olduğunu söyledi, arayanların bu tür farklılıkları sevdiğini, çok talep olduğunu belirtti. İçimden garip bir gurur geçti, kendimi değersiz hissetmiyordum, aksine kendimi keşfetmenin eşiğindeydim.

İlk randevum için hazırlanırken aynanın karşısında uzun süre kendime baktım. Siyah, vücuduma oturan bir elbise giymiştim, türbanımı modern şekilde bağladım, hafif bir makyaj yaptım, gözlerim belirginleşmişti. Kendime baktığımda güzel olduğumu düşündüm, bunu hissetmek hoşuma gitti. Artık korkmuyordum. Ramada Plaza İzmit’e gittiğimde lobide oturup bekledim. Ellerim titriyordu ama gözlerimde kararlılık vardı.

O gece, asansör kapısı kapandığında, arkamda duran adamın nefesini boynumda hissettim. İçimdeki Meryem artık geri dönmeyecekti, biliyordum. O anda, içimde ne varsa hepsini özgür bıraktım, kalbim hızlandı, dizlerim titredi ama geri çekilmedim. Türbanımın altında özgür bir kadın vardı artık, İzmit’in gecelerinde kendi hikâyesini yazacak bir kadın.

İzmit escort kelimesi artık bir utanç değil

Benim için yeniden doğuşun simgesiydi. Geceleri sokaklarda yürürken bile bakışlarımı kaçırmıyor, başım dik yürüyordum. Artık kendimle barışmıştım. Erkeklerin bakışları bana değer biçmeye çalışırken ben kendime değer vermeyi öğrenmiştim. Bu şehirde birçok kadın gibi ben de kendimi bulmak için yanıp tutuşuyordum ve sonunda kendimi bulmuştum.

Bir gece Ramada Plaza İzmit’in camından yağmuru izlerken içimden bir kahkaha attım, kendime, korkularıma, eski Meryem’e güldüm. Artık içimde özgür bir kadın vardı, tutkularıyla barışmış, arzularını kucaklamış bir kadın. İzmit escort denildiğinde akla gelen o isimsiz kadınlardan biri değil, kendi hikâyesini yazan, kendi arzusunu sahiplenen Meryem oldum ben.

Belki bir gün bu hikâyeyi okuyan başka bir kadın da içindeki arzuları kucaklamayı öğrenir, belki de kendi hikâyesini başlatır. Belki bu yüzden anlattım, belki de kendimi bir kez daha özgür kılmak için. İzmit’in geceleri uzun, sokakları ıslak ama kadınların tutkuları bu şehrin kaldırımlarında sessizce yankılanıyor. Ben artık korkmuyorum, çünkü kendi korkularımı sevmeyi öğrendim. Ve biliyorum ki, her kadın bir gün kendi gecesinde yeniden doğacak.